Waarom is het toewijden aan iemand anders dan God erger dan moord?

0 Shares

I created jinn and mankind only to worship Me.

Koran 51:56

Hoe kan het dat je atheïstisch goede buur of vriend erger is dan een monotheïst die criminele feiten pleegt? Als jouw toewijding aan iemand anders is dan God (Shirk), dan staat jouw Hiernamaals in zeer slechte papieren. Hoe komt het dan dat we zo erg aangedaan zijn van een genocide terwijl het ons niet raakt wat de persoonlijke geloofsovertuigingen zijn van de dader? Als Shirk, een vorm van polytheïsme, de grootste kwaad is volgens de Islamitische bronnen, hoe komt het dat we niet zo getroffen zijn door brave polytheïsten of atheïsten maar wel door bijvoorbeeld terroristen die beweren monotheïsten te zijn?

Morele subjectiviteit

Morele woede dient men te onderscheiden van morele magnitude. We zijn zeer woedend en getroffen als een dierbare werd mishandeld of vermoord maar als een drone-aanval duizenden slachtoffers maakt elders in de wereld, raakt dit ons niet zo hard terwijl dit laatste van een groter morele magnitude is dan het eerste. Iemand met persoonlijke trauma zal een bepaalde misdaad anders beoordelen dan iemand die hier niets mee te maken heeft. Alles hangt ook af van iemands wereldbeeld met persoonlijke normen en waarden. Een patriot voelt zich hard aangevallen als iemand de nationale vlag beledigd dan bijvoorbeeld als er onschuldige slachtoffers zijn onder een ander vlag. Hoe hard iemand gelooft in bepaalde waarden en normen, hoe hard hij ook getroffen zal zijn als hiertegen wordt ingegaan. De vraag is nu wat hoort iemands waarden en normen te zijn? De moslim baseert zijn normen en waarden natuurlijk in de principes die God uitlijnt in de Koran die zegt dat het jezelf toewijden aan iemand anders dan God, het absoluut kwaad is. Hoe groter de liefde voor God, hoe gevoeliger hij is als iets zou gebeuren voor iemand anders dan God.

Wat maakt dit zo kwaadaardig?

Men kan argumenteren vanuit het Islamitische kader dat Shirk, ofwel het richten/toewijden aan iemand anders dan God, de stamvader van alle onheil is. Bekijk dit als verraad t.o.v. van de Staat of t.o.v. van je echtgenoot of echtgenote. Deze staan in voor uw welzijn, hebben vertrouwen in u, houden rekening met u, zorgen dat er in uw vraag en behoeftes wordt voorzien, etc. en alsnog keer je uw rug toe en wijdt je je dankbaarheid aan iets of iemand anders; een vorm van hoogste verraad.

De mens is gemaakt om aan iets of iemand toe te wijden. Iedereen leeft volgens een code waaruit hij al zijn normen en waarden extraheert zodanig dat hij vorm kan geven aan zijn zin van het leven en het achtervolgen van zijn levensdoelen. Zelfs een atheïst leeft niet in een morele vacuüm. Aangezien voor de atheïst God niet in het plaatje zit, haalt hij zijn normen en waarden niet vanuit één “waarheid” (omdat hij niet gelooft in een waarheid) maar dus uit verschillende “waarheden”; een vorm van polytheïsme. Dit zorgt voor chaos, contradicties en incoherentie wat leidt tot mentale moeilijkheden en morele dilemma’s. De monotheïst daartegenover, plaatst het hele Universum onder één Noemer, iemand die Perfect, Almachtig, Alwijs en Allesomvattend is, en probeert van daaruit zijn morele wereldbeeld vorm te geven. Eén Waarheid met één doel. Hij is bewust dat goed en kwaad niet enkel gelimiteerd is in de materiële wereld en pas echt zijn volle betekenis krijgt in een Wereld hierbuiten. De monotheïst leeft dus in harmonie met de uniforme Realiteit wat zorgt voor innerlijke vrede.

Share via
Copy link
Powered by Social Snap